Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Naar overzicht van alle forums

VS asielzoekers ex Irak-militairen !!!

  • Hyperactief

    Hier onder in twee delen het verzet van militaren die deelgenomen hebben aan Irak en weigeren terug te gaan, aan Arie de vraag of in Nederland ook zaken bekend zijn van militairen die weigeren nog terug te gaan, en wat zijn in Nederland de consequenties voor weigerende militairen ten opzichte van de VS, zie deel 2 zometeen hieronder. Groetjes v Hyperactief

    de SOCIALIST

    Anti-oorlogsbeweging in VS wint aan kracht

    BUSH IN HET NAUW AAN HET THUISFRONT

    Honderd mensen voerden op 21 augustus actie buiten het wervingskantoor van het Amerikaanse leger in Pittsburg. Terwijl de demonstranten luisteren naar toespraken, viel de politie de menigte aan.

    Een vrouw werd vastgegrepen en op de grond gedrukt. Terwijl ze op de grond lag, spoten agenten pepperspray in haar gezicht. Daarna beschoten ze haar met een taser-pistool. Dit is een pistool waaruit draden schieten die een elektrische schok toebrengen. Een 68 jarige vrouw werd gebeten door een politiehond terwijl ze probeerde weg te lopen. Toen ze hierover wilde klagen, werd ze gearresteerd. Ze werd driekwartier lang opgesloten in een politiebusje voordat ze naar het ziekenhuis gebracht werd.

    Een meisje van zeventien werd vastgegrepen en tegen de grond gegooid omdat ze vragen stelde over de rechtmatigheid van het politieoptreden.

    Cindy Sheehan kampeerde wekenlang voor de ranche van Bush uit protest tegen de oorlog in Irak, die haar zoon het leven koste. Ze gaf de anti-oorlogsbeweging in de VS een nieuw gezicht.

    De actie van Cindy Sheehan bracht de bezetting van Irak terug op de voorpagina's van de Amerikaanse kranten. Aan Socialist Worker, de Engelse zusterkrant van de Socialist, vertelde ze wat haar de kracht gaf om door te zetten 'we brengen mensen in dit land bij elkaar die geloven dat deze oorlog fout is en vinden dat de troepen terug moeten.

    Voordat Casey vermoord werd, dacht ik niet dan één persoon verschil kon uitmaken. Nu weet ik beter. Niet alleen kan één persoon verschil maken, maar één persoon met een miljoenenaanhang kan geschiedenis maken.'

    Sheehan heeft een duidelijke boodschap voor Bush : 'George Bush, je bent bij mij in dienst. Ik betaal je salaris. Kom naar buiten en praat met mij. Vertel me maar de waarheid. Zeg me maar dat mijn zoon stierf voor olie. Zeg me maar dat mijn zoon stierf om jou vriendjes rijk te maken. Zeg me maar dat mijn zoon is gestorven om de kanker van Pax Americana, imperialisme in het midden oosten te verspreiden.

    Vertel me dat gewoon, en zeg niet tegen me dat mijn zoon stierf voor vrijheid en democratie. Ik geloof de schijnheilige excuses voor de oorlog niet. Ik wil dat je me verteld waarom mijn zoon dood is. Ik wil gewoon dat dit stopt. Ik wil niet dat er nog meer doden vallen, Amerikanen of Irakezen.'

    Nieuwe Impuls

    De anti-oorlogsbeweging wint aan kracht door de campagne van Cindy. De enorme media-aandacht heeft ook de geplande anti-oorlogsdemonstratie op 24 september bij veel mensen op de agenda gezet. Op dezelfde dag zal ook in andere landen gedemonstreert worden.

    Jason Miller, een anti-oorlogsactivist uit Kansas, zegt: 'Uiteindelijk draagt George Bush de verantwoordelijkheid voor de dood van Casey Sheehan. Maar hij weigert zelfs een paar minuten van zijn vakantie van vijf weken op zijn ranche in Texas uit te trekken voor een gesprek met de moeder van Casey. Hij is haar en de rest van Amerika een antwoord verschuldigd, maar deze evangelische kruisvaarder kan de moed niet opbrengen om haar bij zijn eigen voordeur te ontmoeten.

    Terwijl Bush wijst op hoe nobel de zaak is waarvoor 2000 amerikanen in Irak zijn gestorven, volgen zijn dochters zijn voorbeeld uit de tijd van de Vietnamoorlog en blijven ze thuis.'

    Opiniepeilingen laten zien dat de steun voor Bush' Irak-beleid ook in de VS zelf steeds verder afbrokkelt. volgens een recente peiling van het prestigieuze niet partijgebonden Pew Research Center, geloofd 51procent van de Amerikanen dat Bush bewust het publiek heeft misleid over de vraag of Saddam Hoessein massavernietigingswapens had.

    Bovendien geloofd 58 procent van de Amerikanen nu dat de VS niet in staat zullen zijn om een stabiele democratische regering in Irak neer te zetten. Slechts 43 procent van de Amerikanen gelooft in een overwinning van de VS in Irak.

    Jason Miller : 'Het wordt tijd 0m de troepen veilig naar huis te sturen en de zinloze slachting van al die Irakese burgers te stoppen.

    Tragisch genoeg zal er, net als voor Vietnam, geen “eind goed al goed” zijn voor Irak. De Irakezen worden opgezadeld met lijden, oorlog, terreur en de dood. Irak is economisch dienstbaar gemaakt aan het Amerikaanse imperium. Op 24 september heeft United Peace and Justice een vreedzame mars georganiseerd naar het Witte Huis om een einde te eisen aan de oorlog in Irak.

    De voorstanders van de invasie in Irak realiseren zich niet dat vrede en rechtvaardigheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

    Door een soevereine natie binnen te vallen en te bezetten hebben de Amerikaanse leiders veel levens en enorme hoeveelheden geld verspild.

    Ze hebben antipathie ten opzichte van de VS aangewakkerd en nieuwe terroristen gecreëerd.

    Het is tijd dat de VS lid worden van de wereldgemeenschap in plaats van een moordadige bullebak te zijn.

    Het protest van Cindy Sheehan is een teken van hoop dat de storm tegen Bush sterker wordt.' BRON: de Socialist, no.: 175, september 2005, pagina 12. (Internationale Socialisten)

  • Hyperactief

    GROEIEND AANTAL DIENSTWEIGERAARS

    Terwijl de roep om terugtrekking van de troepen steeds luider wordt, groeit ook het verzet onder soldaten zelf. Anti-oorlogsactivist James Clark is in Canada bezig met de opvang van Amerikaanse soldaten die gevlucht zijn uit de VS en asiel aanvragen in Canada. Hij sprak met de socialist.

    'Na het zogenaamde einde van de oorlog in Irak was er een publiek debat over de vraag of we in Irak moesten blijven of niet. De families van de militairen in Irak hebben een belangrijke invloed op dit debat uitgeoefend. Deze families en steeds meer militairen zeiden: “Wij zijn de bron van al het geweld en we hebben daar niets te zoeken. Wij zijn de terroristen.”

    Er zijn vijftien soldaten die hiermee in het openbaar zijn getreden. Er zijn waarschijnlijk 150 soldaten gevlucht uit de VS en de illegaliteit ingegaan.

    Rekrutering

    De rekruteringscampagne van het Amerikaanse leger zit in een enorme crisis. In mei miste het leger de rekruteringsdoelen met 42 procent en kreeg het maar achtduizend soldaten erbij. In de maand daarvoor zaten ze 35 procent onder het gestelde doel. In de Amerikaanse militaire geschiedenis is zo'n daling van twee maanden achter elkaar nog nooit voorgekomen.

    De gevluchte soldaten zeggen: “Ons wordt bevolen op ongewapende burgers te schieten, wij weigeren dat te doen.” Ze zeggen dat het verzet daar legitiem is omdat zij precies hetzelfde zouden doen als hun land, stad of dorp bezet zou worden.

    In Canada vormt de opvang van Amerikaanse soldaten een belangrijke campagne. Want hoewel onze regering niet formeel de oorlog in Irak steunt, moeten ze toch onder druk gezet worden om de Amerikaanse soldaten asiel te verlenen. Als de Canadese regering zou zeggen “iedere Amerikaanse soldaat die weigert te vechten krijgt asiel”, zou dat kunnen leiden tot een stroom van Amerikaanse asielzoekers.

    Als je in de VS deserteert kun je vijf jaar celstraf krijgen en in theorie zelfs de doodstraf, hoewel ze dat sinds de Tweede Wereldoorlog niet hebben toegepast. Vijf jaar voor het gehoorzamen aan het internationaal recht! Als de Canadese regering al die duizenden Amerikanen gaat opvangen, verzwakt dat de Amerikaanse plannen in Irak. Dat is een grote zorg voor de Amerikaanse regering.

    Twee jaar geleden begonnen twee militaire families in Amerika zich publiekelijk te verzetten tegen de oorlog. In twee jaar is dit aantal gegroeid met tweeduizend. Dat is veel sneller dan de groei van het verzet in het leger tijdens de Vietnam oorlog. Het duurde toen een decennium voordat iets van een dergelijke schaal ontstond. Tweehonderd mensen die in Irak hebben gevochten zeggen nu: “We komen na veertien maanden thuis en we gaan niet meer terug omdat we daar niet horen.”

    Deze mensen waren onderdeel van de demonstratie van een half miljoen mensen tijdens de Republikeinse coventie in augustus 2004 in New York. Dit was een bewijs dat de anti-oorlogsbeweging groeide. Wie had dat durven denken na de aanslagen op 11 september en de verkiezing van Bush? Aan de demonstratie deden militaire families, vakbeweging, Irak-veteranen en studenten mee.

    Demonstratie

    De volgende grote landelijke actiedag wordt 24 september. We zijn moskeeën, kerken en vakbonden aan het mobiliseren en we zijn actief op campussen van universiteiten.

    De gevluchte soldaten hadden niet het zelfvertrouwen gehad zich publiekelijk uit te spreken als er geen anti-oorlogsbeweging was geweest.

    Velen zeggen dat ze op het internet of bij een demonstratie in aanraking kwamen met het idee dat de oorlog in Irak geen gevecht is tegen terrorisme en niets te maken heeft met democratie. BRON: de Socialist, september 2005, blz.: 12. (Internationale Socialisten)

  • Arie

    Hoi Hyper,

    Ik kan heel kort zijn: mij zijn geen gevallen bekend van Nederlandse militairen die vanwege pincipiële redenen weigeren om naar een uitzendgebied te gaan (Afghanistan/Irak). Wat wel nog eens wil gebeuren is dat militairen vanwege sociale c.q. medische redenen aangeven feitelijk niet uitzendbaar te zijn. Volgens de regeltjes moeten zij dat dan wel vooraf kenbaar maken en iet als ze worden aangewezen voor een uitzending. Oorzaken om niet-uitzendbaar te zijn kunnen dus medisch en sociaal zijn, doorgaans gezinsproblemen, het verzorgen van zieke echtegeno(o)t(e) of kinderen etc. Dat gaat in overleg met de Maatschappelijke Dienst Defensie. Zo'n persoon wordt dan voor een maximumperiode van ik dacht 2 jaar niet-uitzendbaar geacht. Het kan ook zijn dat het verzoek niet wordt ingewilligd. Als zo'n persoon dan toch blijft aangeven niet te kunnen of willen gaan wordt in principe niet voldaan aan een der hoofdpunten van het militair zijn, nl. het uitzendbaar zijn. Met andere woorden: voor de militair hier ten lande bestaat gen vrijheid om zelf te bepalen welke uitzending hij/zij wel wil en welke niet.

    Maar zoals gezegd ken ik geen gevallen waarin militairen daadwerkelijk zijn vervolgd voor het niet-uitendbaar zijn.

    Dat er in de USA veel meer aversie is tegen de uitzending naar irak is te evrklraen vanuit de manier van optreden aldaar. De US-troepen opereren daar veel meer als een bezettingsmacht, komen daardoor ook veel meer in botsing met de burgers en worden überhaupt als DE grote vijand gezien door veel moslims. Zij zijn dan ook een geliefd doelwit voor aanslagen.

    De Nederlanders daarentegen (inmiddels voor het grootste deel daar weg) zaten daar niet zo zeer als een bezettingsmacht maar als een toezichthoudende macht die ook veel aandacht besteedde aan wederopbouw. Dit zgn. ‘CIMIC’-gebeuren houdt in dat (onder andere) NL-militairen verantwoordelijk waren voor de aanbesteding en toezicht op de bouw van scholen en huizen e.d. Directe collega's van mij zijn in dat kader recentelijk uitgeznden geweest naar Irak en Afghanistan.

    Mede om deze reden waren Nederlanders veel minder een target voor aanslagen. Het niet-agessieve karakter van de uitzending, gecombineerd met het wederopbouw karakter en natuurlijk de zeer weinig gesneuvelden (Nederland had in Irak ‘slechts’ twee gesneuvelden), doet hier natuurlijk minder beroering ontstaan dan bijvoorbeeld in de USA, van wie bijna 2000 militairen gesneuveld zijn aldaar.

    Ook in Afghanistan zit Nederland voor het grootste deel voor het wederopbouw gedeelte. Maar NL commando's zijn daar wel betrokken bij de jacht op Al Quaida mensen en Taliban-strijders die nog steeds actief zijn. Er is ook wel geschoten op de Nederlanders daar, maar gelukkig tot dusver zonder gesneuvelden.

  • Hyperactief

    Oké Arie, THNX voor je uitgebreide antwoordt. Ik vroeg me dat af, omdat ik een buurjongen kon die destijds op contract in het leger werkte, en dat niet meer liet verlengen toen er uitzending naar voormalig Joegoslavië dreigde. Zijn moeder was zeer pissed op hem, omdat hij geen ander werk had, maar het verdomde om als politiek verlengstuk aldaar te gaan dienen. Bij hem was de mogelijkheid daar, omdat zijn contract ten einde opliep. En ook al omschrijf jij dat wij in een andere hoedanigheid in Irak aanwezig zijn, de tegenstanders van de Amerikanen zien dat ongetwijfeld anders gezien de recente terreurdreigingen. Alles en iedereen wordt door hun als een verlengstuk van dat beleid gezien, maar het is wel tekend dat het verzet onder de Amerikaanse militairen in korte tijd net zulke grootske vormen aangenomen heb als toen in 10 jaar na de Vietnam oorlog. Toch hoor je van die vluchtelingen naar Canada eigenlijk nooit iets in het nieuws alhier, maar zoals je ziet bestaan deze vluchtelingen dus echt. Groetjes v Hyperactief

  • Arie

    Dat Nederlanders en Amerikanen op één hoop gegooid worden door bepaalde groeperingen dat zal best zo zijn. Toch zie je hel duidelijk dat tegen Nederlanders veel en veel minder aanslagen zijn/worden gepleegd dan tegen de Amerikanen. Ook al besef ik mij ter dege dat een westers uniform in jouw land altijd wel bepaalde gevoelens zal opwekken

    Die kennis van jou heeft handig gebruik gemaakt van het moment, zoals jij zelf al stelde. Zijn aanstelling liep af en hij kon kiezen tussen verlengen (en uitgezonden worden) en verlengen en dus wel uitgezonden worden.

    Uitzendingen trekken best wel een zware wissel op mensen, heb ik aan mijn collega's gemerkt. Je hoeft niet dagelijks kameraden te zien sneuvelen om er rotgevoelens aan over te houden. De constante dreiging, constant op je hoede zijn, constant het gevaar dat iemand een kogel op jou zal afvuren, is al genoeg om in je bovenkamertje te veranderen. Niet voor niets dat men tegenwoordig wordt begeleid na terugkeer en dat het voor de betreffende militairen vaak heel lang kost om zich weer een beetje in goede te doen te voelen.

    Bij US-militairen komt daar nog eens bij dat zij daadwerkelijk regelmatig beschoten worden en vrienden/collega's zien sneuvelen. Omdat mensen geen machines zijn en een ieder angst kent (moed bestaat nl. niet, ‘moed’ is slechts het vermogen je angst te overwinnen) en de USA achteraf geen legitieme reden had die oorlog te voeren, kan ik mij de gevoelens van die militairen wel voorstellen. Het is in feite al een tweede Vietnam geworden en zolang je niet vecht om je land te verdedigen, dus minder legitieme reden hebt, zal de kritiek eeder aanzwellen en zullen militairen eerder wegen zoeken om te ontkomen aan hun uitzending naar zo'n land.

  • Arie

    PS: in de 2e alinea, tweede zin, ontbreekt twee keer het woordje ‘niet’. :)

  • Hyperactief

    Dat Nederlanders en Amerikanen op één hoop gegooid worden door bepaalde groeperingen dat zal best zo zijn. Toch zie je hel duidelijk dat tegen Nederlanders veel en veel minder aanslagen zijn/worden gepleegd dan tegen de Amerikanen. Ook al besef ik mij ter dege dat een westers uniform in jouw land altijd wel bepaalde gevoelens zal opwekken Aldus: Arie.

    De verhouding Amerikanen/ Nederlanders is natuurlijk ook veel anders Arie, en we zijn er wat dat betreft nog niet.

    Die kennis van jou heeft handig gebruik gemaakt van het moment, zoals jij zelf al stelde. Zijn aanstelling liep af en hij kon kiezen tussen verlengen (en uitgezonden worden) en verlengen en dus wel uitgezonden worden. Aldus: Arie.

    Precies, wie weet had hij ook wel wat aangevoerd als die mogelijkheid er niet was, want zijn besluit om niet uitgezonden te worden stond vast, oftewel niet erg doordacht erin gegaan, als je dat al kan voorzien op jonge leeftijd.

    Uitzendingen trekken best wel een zware wissel op mensen, heb ik aan mijn collega's gemerkt. Je hoeft niet dagelijks kameraden te zien sneuvelen om er rotgevoelens aan over te houden. De constante dreiging, constant op je hoede zijn, constant het gevaar dat iemand een kogel op jou zal afvuren, is al genoeg om in je bovenkamertje te veranderen. Niet voor niets dat men tegenwoordig wordt begeleid na terugkeer en dat het voor de betreffende militairen vaak heel lang kost om zich weer een beetje in goede te doen te voelen. Aldus: Arie.

    Precies, ik denk dat dit wel flink onderschat wordt door jongens die erin gaan.

    Bij US-militairen komt daar nog eens bij dat zij daadwerkelijk regelmatig beschoten worden en vrienden/collega's zien sneuvelen. Omdat mensen geen machines zijn en een ieder angst kent (moed bestaat nl. niet, ‘moed’ is slechts het vermogen je angst te overwinnen) en de USA achteraf geen legitieme reden had die oorlog te voeren, kan ik mij de gevoelens van die militairen wel voorstellen. Het is in feite al een tweede Vietnam geworden en zolang je niet vecht om je land te verdedigen, dus minder legitieme reden hebt, zal de kritiek eeder aanzwellen en zullen militairen eerder wegen zoeken om te ontkomen aan hun uitzending naar zo'n land. Aldus : Arie.

    Ik meen dat in de docu/ film 9/11 ook zo'n voorbeeld te zien was van een familie waar zo'n beetje iedereen in het leger diende of gediend had. In het begin zie je de moeder van zo'n soldaat fel van leer trekken tegen demonstranten hiertegen, als haar zoon uiteindelijk sterft staat ze zelf te demonstreren. Groetjes v Hyperactief

  • Hyperactief

    Ik had het al begrepen.;) Groetjes v Hyperactief:)

  • Arie

    Wat dat laatste betreft: een aardig voorbeeld van het ‘ver van je bed’ gebeuren waar we op het politie pb al een discussie over hadden. Totdat het inderdaad angstig dichtbij komt………………

  • Hyperactief

    I.D.D. Arie, oftewel dan komt de uitspraak weer om de hoek kijken, van zeg nooit, nooit….. Groetjes v Hyperactief